Słowo do Słowa - Mt1

Tekst główny: Mt 1

Ga3,16

Mt1, 17

„Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.”

Początek Ewangelii według św. Mateusza jest dość nudny. Zaczyna się rodowodem. Po koleji są wymieniane kolejne imiona. Po co? O niektórych można poczytać w innych księgach. Jedni byli pobożni i żyli w przyjaźni, byli i tacy, którzy powodowali, że cały naród odchodził od Boga i czcił bożki pogańskie. Można powiedzieć, że to źle, że tacy byli, ale gdyby ich nie było, to kto wie, czy w tym rodzie znalazł by się Józef, któremu Bóg powierzył bardzo ważne zadanie opieki nad Jezusem.

Nasza historia wygląda różnie. Raz jest lepiej, raz gorzej. Ale wszystkie te chwile nas do czegoś prowadzą. Dobrze jeśli w tej historii znajdzie się Jezus. Wtedy wszystkie nasze trudy, zmagania, upadki, niemoce, wszystko co byśmy uznali za niepotrzebne w naszym życiu może nagle okazać się kluczowe i wręcz niezbędne.

Inną rzeczą, która mi się nasuwa z tego fragmentu, to etapy. Bóg prowadzi, swój naród etapami. Abrahamowi dał obietnicę licznego potomstwa i ziemi. Tą obietnicę ponawia w kolejnych pokoleniach. W Dawidzie naród otrzymał ziemię, pokój i dobrobyt. Stało się to wyznacznikiem bożego błogosławieństwa. Później następują kolejni władcy. Naród jak jest wierny to Bóg mu błogosławi, a jak odchodzi do obcych bogów, to zaczyna mu się gorzej wieść. Nagle znajdują się jakieś wrogie ludy, które chcą napadać na Izrael. Następny etap to niewola babilońska. Tam właśnie powstało pojęcie ubogich w Panu. Dobrobyt i powodzenie przestaje być wyznacznikiem błogosławieństwa. Izraelici rozumieją, że Pan jest z nimi także w niewoli, że gdy nic nie mają, to Jahwe także im błogosławi. I na koniec przychodzi Jezus.

Ten który jest wypełnieniem obietnicy danej Abrahamowi, bo od niego bierze początek nowy naród, który otrzyma w posiadanie już nie ziemską krainę, ale Królestwo Boże.

On jest ubogim w Panu, który nie ma nic swojego i wszystko otrzymuje od Ojca. O którego Ojciec się troszczy, by wszystko miał.

Ten który otrzymuje władzę i królowanie. Ten który jest księciem pokoju.

Tak samo mnie Pan prowadzi po różnych etapach. Foruje mnie, bym mógł dojść do dojrzałej wiary. Bym mógł przyjąć Jezusa.

Daje mi obietnice, które mają mnie pociągnąć na właściwe ścieżki.

Daje mi pokój i dobrobyt, by mnie umocnić w drodze. Przekonać o swojej bliskości.

Daje mi także doświadczenia różne, bym zrozumiał, że to On jest jedynym dawcą. Żebym przyjął postawę ubogiego, który wszystko co ma otrzymuje od swojego Ojca.

Mt1, 19

„Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.”

Dwie cechy Józefa. Sprawiedliwy i chcący dobra dla drugiego człowieka.

Geneaologia w Izraelu była bardzo ważna. Józef miał świadomość tego, że jest potomkiem Dawida. To był zaszczyt. Wiedział, że Maryja jest w ciąży. Nie wiedział z kim. Przyjęcie jej z dzieckiem oznaczało by przyznanie dziecku swojego rodowodu. Dziecku, które nie wiadomo czyje jest i kim będzie. Z drugiej strony nie przyjęcie jej spowodowałoby jej ukamienowanie. Dlatego postanowił ją oddalić.

Józef bał się zaryzykować. Bóg na wstępie darował mu taki rodowód. I jednocześnie to właśnie on miał go przekazać dalej.

Stanął przed wyborem i bał się tego czego nie znał.

Nic dziwnego, że się bał. Tak to już jest, że nieznane, niewiadome, niepewne, ryzykowne wywołuje lęk. Szczególnie, gdy podjętej decyzji nie idzie tak łatwo odkręcić. Na szczęście Bóg posłał mu anioła, który powiedział proste słowa: „nie lękaj się”. To wystarczyło, żeby Józef przestał się bać i poszedł w nieznane.

Bóg posyła swoich wysłanników i dziś. Pytanie tylko czy ich dostrzegamy, czy dopuszczamy możliwość, że tą osobą Bóg się posługuje, żeby mi coś powiedzieć? Czy słuchamy, albo czy chcemy słuchać czyichś rad?

Józef zaryzykował:

Mt1, 24

„Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie”

Odważny człowiek.